Na een ritje van 55 kilometer aangekomen bij Alfred Klein in Uithuizermeeden en dan verwacht je eigenlijk een huis met een grote loods waar een oldtimer in staat te blinken. Maar niets is minder waar, hoewel hij een eigen huis bezit, geen grote loods. De koffie stond al klaar en ook Alfred was helemaal klaar voor wat er ging gebeuren.  Voor mij was dit ook de eerste keer om een interview af te nemen en alles in een leesbaar sausje te gieten. Alfred is enthousiast en verteld gelijk maar dat hij bepaald niet uit de transport sector afkomstig is .  Zijn ouders hadden hier een supermarkt en een winkel in huishoudelijke artikelen, ze woonden boven de zaak en waren een begrip in het dorp. Alfred zag als klein jongetje de grote vrachtwagens van de Gebr. Boerema  zondagsavonds aan zijn slaapkamerraam één voor één vertrekken en bedacht toen dat hij dat ook wilde worden. Internationaal vrachtwagen chauffeur.  Maar als zo vaak komen dromen meestal niet uit. Hij mocht als jongen van dertien jaar regelmatig mee op een Volvo 408 van de Firma Scherer, een meubelzaak die als slogan had:  “Scherer gevoel voor wonen” Voor grote foto klik op kleine foto

Het beviel Alfred daar heel goed en dus werd hij geen chauffeur maar meubelman en werkt al meer dan dertig jaar bij Scherer en natuurlijk naast magazijnwerk ook rijden op de bakwagen van de Firma. Maar het echte trucker werk bleef knagen aan Alfred en dat werd nog gevoed door dat vanaf het begin de Truckstar festivals in toen nog Zandvoort werden bezocht. Begon het in Zandvoort, later werd het Assen. Alfred kan er boeiend over vertellen. Hij besloot om zelf een truck te kopen maar kopen is één en restaureren is twee. Leo Bol dus maar eens gevraagd wat de restauratie zou gaan koste. De schrik was groot toen de prijs bekend was en dus de truck weer verkocht. Maar het gevoel zelf een oldtimer in bezit te hebben ging niet weg en dus besloot Alfred om via Marktplaats  nog maar eens een truck aan te schaffen.

Het was in 2006 en deze keer een Scania 141 gekocht, die ooit door Leo Bol werd ingevoerd en van kenteken werd voorzien. De Firma Bos uit Weesp werd toen de eigenaar van de Scania. Bos heeft de Scania toen laten restaureren bij Scania Classics en dat was een hobby bedrijf van Frits van Eersel, de grote Jumbo baas.  de kleuren die Bos er aan gaf zijn nog steeds de huidige kleuren en doen ook wel een beetje Deens aan.

Het leuke aan Alfred Klein is, dat hij stad en land heeft bewogen om achter het verleden van de Scania te komen. Uiteindelijk is hem dat ook prima gelukt. De Scania 141 is geboren in het Zweedse Sõdertalje en was bestemd voor de Deense markt. Zijn eerste levensjaren toerde de Scania meestal naar Noorwegen en Zweden en natuurlijk in Denemarken.

De laatste Deense eigenaar was Ernst  Hansen uit Middelfart en die had in 1991 ook al eens een restauratie uitgevoerd. Ernst Hansen dacht rijk te kunnen worden aan transporten naar het Midden Oosten maar dat bleek ook weer eens een fata morgana te zijn. Ernst had er ook geen rekening mee gehouden dat bv. voor een reis naar Iran een Internationale chauffeur ook betaald moest worden. Derhalve geen succes dat Midden oosten gebeuren maar het sprak Alfred dusdanig aan dat hij op zoek ging naar een zogenaamde Midden Oosten oplegger.

En Alfred vond uiteindelijk een twee-assige Burg groot volume oplegger uit 1973. In 2010 gekocht en in 2017  compleet gerestaureerd zoals het Alfred het voor zich zag. Deze keer heeft Alfred de restauratie in eigen beheer gedaan en hij bekijkt zijn handen nog maar eens. Hier aan de keukentafel zijn de blaren van het vele schuren wel verdwenen maar nog niet vergeten. “Een pens vol waark” aldus Alfred. Maar het is de moeite meer dan waard geweest, er staat een prachtig gerestaureerde oplegger te blinken.

Samen met de Scania 141 staat er een prachtig span waar Alfred super trots op mag zijn. Het vele werk wat hij heeft gehad betaald zich dubbel en dwars terug. Wat ook nog opvalt is de wel heel bijzondere tekst op truck. “Fornøjelse Lastbiler” hetgeen vrij vertaald betekend : “Vrachtwagens voor de lol” Bovendien kan Alfred nu meedoen aan meerdaagse ritten met zo’n grote slaapkamer achter de Scania. Hoewel Alfred zonder moeite zijn kinderen van 19 en 16 jaar oldtimer gek kreeg gelukte hem dat nog steeds niet met zijn vrouw. Als de Scania al eens naast hun huis staat dan vind zij het maar een naar brullend monster en al die vlekken (olie ?) op de grond vind ze ook maar niks, nee dit is beslist geen echtpaar die samen alle evenementen afreizen. Maar natuurlijk gunt ze Alfred zijn plezier in de oldtimer wereld. Mijn bedoeling was een kort en bondig verslag te maken maar met een bevlogen man als Alfred aan de andere kant van de tafel lukt dat nooit, hij kan uren over zijn grote hobby praten. En dan te bedenken dat hij niemand kende toen hij lid van de VVVNN werd. Maar gelukkig is dat nu wel anders, mede door de rustige en sympathieke manier van omgaan met andere mensen is Alfred overal snel ingeburgerd en maakt hij snel vrienden.  Alfred gaat niet naar alle evenementen maar zoekt ze uit en dan het liefst een evenement waar een toer tochtje aan verbonden is, want wat is er nou mooier dan showen met je trots. Waar hij zich enorm op verheugd is een reis naar Denemarken en wel naar Silkeborg op Jutland waar een groot oldtimer evenement voor de 17e keer plaats gaat vinden op 10 Juni.  Hij hoopt daar ook de vorige eigenaar(s)  van de Scania te ontmoeten. En anders maar even naar Middelfart naar Ernst Hansen de laatste Deense eigenaar. Naast de Scania heeft Alfred nog een hobby en dat is knutselen met hout. Zijn huis verbouwen doet hij zelf maar hout bewerken is een grote hobby getuige enge kunstwerken van Alfred die hier en daar in Uithuizermeeden van hem staan.

Op mijn vraag wat vind je van de VVVNN, was hij heel duidelijk. Alfred: In het begin dacht ik wat een vreemde club, bestuursleden die elkaar tegen spreken, hier ben ik niet lang lid van. Maar gelukkig vertrokken er een paar bestuursleden en vanaf dat moment werd de sfeer veel beter. Wat mij ook aanspreekt zijn de voor- en najaar toertochten die door de club worden georganiseerd. Met name Kars Eitens en Piet Vriezema verdienen een pluim op de hoed voor het uitzetten van de routes. Op de vraag ben je wel eens op het grootste trucker spektakel van Europa geweest, ben je bij Alfred op het juiste kantoor. Onafgebroken ratelt hij maar door, heel enthousiast verteld hij dat hij in het begin met vrienden per trein naar Zandvoort afreisde. Later met het bakwagentje van Scherer in colonne met de grote jongens uit het Noorden naar Zandvoort. Tegenwoordig met de oldtimer naar Assen om daar gezamenlijk met de andere (oudjes) op het oldtimer veldje neer te strijken. Inmiddels komen vrouw en dochter ook even kijken wat er allemaal in de keuken gebeurd. Het is direct duidelijk dat de dochter ook uit het goede hout is gesneden want er komen onmiddellijk foto albums te voorschijn. En als je dan eens op je horloge kijkt, is het de hoogste tijd om weer huiswaarts te gaan.  Na Alfred te hebben bedankt voor zijn gastvrijheid en medewerking aan het interview, vertrek ik weer richting Marum. Onderweg bedenk ik plotseling dat ik geen enkele foto met mijn scanner op een stick heb gezet. Dat zullen dan wel de aanloop problemen zijn van een aankomende journalist, haha.  Joris Smits